ครูถามนักเรียนว่า “อะไรคือมหัศจรรย์ทั้ง ๗ ของโลก”

คำตอบมีต่างกันบ้าง  แต่นักเรียนส่วนใหญ่ก็เลือกคำตอบดังนี้

1.ปิรามิดแห่งอียิปต์


2.ทัชมาฮาล


3.ยอดเขาแกนด์แคนย่อน


4.คลองปานามา


5.ตึกเอ็มไพร์สเตท


6.วิหารเซนต์ปีเตอร์


7.กำแพงเมืองจีน



 


ระหว่างที่รวบรวมคำตอบอยู่แล้ว


ครูผู้สอนสังเกตเห็นว่า มีนักเรียนที่ยังไม่เสร็จอยู่คนหนึ่ง


ครูจึงถามเธอว่า เด็กหญิงเลือกไม่ถูกหรืออย่างไร


เด็กหญิงตอบว่า  “ค่ะ หนูไม่ทราบว่าจะเลือกอันไหนดี  เพราะมันช่างมีมากมายเหลือเกิน”


ครูเอ่ยขึ้นว่า “งั้นหนู ก็ลองบอกให้ฟังหน่อยสิจ๊ะ  เผื่อพวกเราจะช่วยได้”


เด็กหญิงรีรอสักครู่หนึ่ง  ก่อนอ่านสิ่งที่ขีดเขียนไว้ในกระดาษว่า...


“หนูคิดว่า  เจ็ดมหัศจรรย์ของโลกคือ...



1.การมองเห็น


2.การได้ยิน


3.การได้สัมผัส


4.การได้รู้รส


5.การได้รู้สึก


6.การได้ยิ้มหัวเราะ



7.การได้รัก




ทั้งห้องอึ้งเงียบ  เงียบมากถึงขนาดได้ยินเสียงเข็มหล่นพื้นที่เดียว




เรามองข้ามสิ่งเรียบง่ายและแสนธรรมดาไปโดยสิ้นเชิง


จาก FWD.mail


 

คำสอนหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

"คนไม่สนใจธรรม ธรรมก็ไม่เข้าถึงใจคน จึงกลายเป็นคนก็สักว่าคน

ธรรมก็สักว่าธรรม ไม่อาจยังประโยชน์ให้สำเร็จได้ แม้คนจะมีจำนวนมาก

และแสดงธรรมให้ฟังทั้งพระไตรปิฏก จึงเป็นเหมือนเทน้ำใส่หลังหมา

มันสลัดออกเกลี้ยงไม่มีเหลือ ธรรมจึงไม่มีความหมายในใจของคน

เหมือนน้ำไม่มีความหมายบนหลังหมา ฉันนั้น"




ที่มา http://www.pranippan.com

ไฮโปคอนดิเอซีด (Hypochondriasis) เป็นโรคจิตเวชชนิดหนึ่ง ซึ่งทำให้ผู้ป่วยมีอาการหมกมุ่นในเรื่องสุขภาพของตัวเองเกินไป กลัวอยู่ตลอดเวลาว่า จะป่วยเป็นโรคร้ายแรง หรือมีโรคร้ายแรงต่าง ๆ เช่น โรคมะเร็ง โรคไต เอดส์ ไมเกรน โรคหัวใจ โรคปอด เป็นต้น แฝงอยู่

ผู้ป่วยจะรู้สึกว่าอวัยวะภายในร่างกาย โดยเฉพาะที่ศีรษะ คอ ท้อง และหน้าอกทำงานผิดปกติไปจากเดิม ทั้งที่จริง ๆแล้วความเจ็บป่วยอาจจะไม่มีอยู่จริง หรืออาจจะมีแต่เล็กน้อยไม่ใช่เรื่องร้ายแรง เช่น มีอาการอ่อนเพลีย ไม่มีแรง ใจสั่น หายใจไม่อิ่ม มึนงง ปวดศีรษะ ท้องอืด ปัสสาวะบ่อย เป็นต้น แต่ผู้ป่วยจะจับอาการเล็ก ๆ น้อย ๆ ของร่างกายมาคิดเป็นเรื่องใหญ่โต และไปหาแพทย์เพื่อขอรับการรักษา

อาการ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดปกติทางจิตเวชอย่างหนึ่ง ผู้ป่วยไม่ได้แกล้งทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนใกล้ชิดแต่อย่างใด เขารู้สึกว่าตัวเองปวดจริงๆ แต่ว่าสาเหตุที่ทำให้ปวดไม่มีจริง เหมือนคนไข้บอกหมอว่า ได้ยินเสียงแว่วๆ หมอก็บอกว่า หมอเชื่อว่าคุณได้ยินจริงๆ แต่เสียงนั้นไม่มีอยู่จริง

" คนไข้กลุ่มนี้ มักไปพบแพทย์หลายแห่ง ตรวจหลายอย่าง แต่แม้จะได้การยืนยันจากแพทย์แล้วว่า ไม่พบโรคหรือความผิดปกติใด ๆ แต่ผู้ป่วยจะยังเชื่อว่า ตนป่วยเป็นโรคที่แพทย์ยังตรวจไม่พบอยู่อีก"




สังเกตโรคสังเกตอาการ

หากสังเกตตัวเอง และคนรอบข้างพบว่า มีอาการผิดปกติดังต่อไปนี้ ให้รู้ไว้เลยว่า มีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคไฮโปคอนดิเอซีดค่อนข้างสูง

1. มีความคิด หรือหมกมุ่นอยู่กับความกลัวว่าตนเองจะป่วยด้วยโรคร้ายแรงอยู่ตลอดเวลา

2. ความรู้สึกกังวลไม่หายไป แม้จะได้รับการตรวจรักษาอย่างละเอียด และได้รับการยืนยันจากแพทย์แล้วว่าไม่พบโรคนั้นแล้วก็ตาม

3. ความรู้สึกนี้ ส่งผลให้เกิดความทุกข์ทรมาน ไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ การงานเริ่มบกพร่อง ญาติพี่น้องเอือมระอา มีปัญหาเกี่ยวกับการเข้าสังคม

4. เป็นมานานติดต่อกันอย่างน้อย 6 เดือน และมีระดับความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งกลัว ยิ่งเป็นโรคคิดไปเอง

1. เกิดจากการแปลความรู้สึกของร่างกายผิด เมื่อมีความผิดปกติของการทำงานในร่างกายเกิดขึ้น คนไข้กลุ่มนี้มักแปลความหมายของความผิดปกตินั้นร้ายแรงมากกว่าคนทั่วไป รวมไปถึงมีความอดทนต่อความรู้สึกไม่ปกติของร่างกายต่ำกว่าคนปกติ

2. เกิดจากการใช้บทบาทของผู้ป่วย (Sick role) เมื่อเผชิญหน้ากับปัญหาหรือสถานการณ์ที่แก้ไขไม่ได้ ผู้ป่วยจะเรียนรู้ที่จะใช้บทบาทผู้ป่วยเพื่อเอาตัวรอดจากเหตุการณ์นั้นๆ

3. เกิดจากโรคแทรกซ้อนทางจิตวิทยาอื่นๆ เช่น โรคซึมเศร้า เครียด โรคกังวลไปทั่ว แต่ผู้ป่วยไม่รู้ตัว จึงแสดงอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองออกมาไม่ถูก และคิดว่าตัวเองป่วย

4. เกิดจากความกดดันบางอย่าง เชื่อว่าผู้ป่วยขาดความภูมิใจในตนเอง และรู้สึกว่าไม่ได้รับการยอมรับ มีความผิดหวัง จึงใช้กลไกทางจิตชนิดที่เรียกว่าเก็บกด แสดงออกมาเป็นอาการผิดปกติทางกาย เพื่อปกปิดสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ

ตรวจสุขภาพกาย+ใจ ใช่หรือไม่โรคคิดไปเอง

อย่าง ไรก็ตามคนไข้ที่มาพบหมอด้วยอาการในขั้นต้น อาจไม่ได้เป็นโรคไฮโปคอนดิเอซีดทุกคน ซึ่งก่อนที่เราจะสรุปว่าเขาเป็นโรคนี้หรือไม่ เราต้องมีการวินิจฉัยอย่างละเอียดเพื่อหาสาเหตุก่อน โดยมีแนวทางวินิจฉัยสองขั้นตอนคือ

วินิจฉัยแยกโรคทางกาย สามารถตรวจได้จากเครื่องมือทางการแพทย์ ไม่ว่าจะเป็น โรคเอดส์ โรคมะเร็งเม็ดเลือด โรคผิดปกติทางต่อมไร้ท่อ โรคเอสแอลอี เป็นต้น

" ปกติคนไข้พวกนี้จะยินดีให้ความร่วมมือ เพราะเขาเองชอบมาโรงพยาบาลอยู่แล้ว จนเมื่อตรวจอย่างละเอียดแล้วไม่พบว่าป่วยเป็นโรคอะไร ก็จะนำผู้ป่วยเข้าสู่การตรวจวินิจฉัยทางจิตเวชเป็นลำดับต่อไป"

วินิจฉัยโรคทางจิตเวชอื่น ๆ บางทีคนไข้ที่มาหาหมอ อาจเป็นโรคอื่นๆที่ไม่ใช่โรคไฮโปคอนดิเอซีด อาจเป็นโรคซึมเศร้า เครียด วิตกกังวล รวมถึงโรคจิตเภทชนิดอื่น ๆ ซึ่งสามารถ รักษาได้โดยการใช้ยา แต่เมื่อตรวจจนแน่ใจแล้วว่า คนไข้ไม่ได้ป่วยด้วยโรคจิตเวชชนิดอื่น ๆ อย่างที่กล่าวมา เราจึงวินิจฉัยว่า คนไข้ป่วยเป็นโรคไฮโปคอนดิเอซีด ซึ่งโรคนี้รักษาไม่หาย

เหตุผล ที่โรคนี้รักษาไม่หาย เป็นเพราะคนไข้ไม่ยอมรับว่าตัวเองป่วยเป็นโรคไฮโปคอนดิเอซีด แต่คิดว่าตัวเองป่วยด้วยโรคทางกายอื่นๆ จึงไม่ค่อยให้ความร่วมมือในการรักษา นอกจากนี้คนที่เป็นโรคไฮโปคอนดิเอซีดมักมีการตอบสนองต่อการใช้ยาไม่ค่อยดี เนื่องจากเขาไม่ยอมรับ อย่างคนไข้บางคนที่เป็นโรคนี้ และมีความรู้มาก ศึกษามาเยอะ ก็จะต่อต้านการรักษาของหมอ

สารพัดวิธีดูแลผู้ป่วยใกล้ตัว

แนว ทางในการรักษาของแพทย์ที่ใช้รักษาโรคโรคไฮโปคอนดิเอซีดในปัจจุบันคือ การรักษาแบบจิตบำบัด โดยมีเป้าหมายเพื่อลดความเครียดของผู้ป่วยเป็นหลัก เพื่อให้เขาสามารถปรับตัว ใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีคุณภาพ และเหมาะสม ไม่หมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเองจนมากเกินไป

นความ เป็นจริงแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นต้องมาพบจิตแพทย์ก็ได้ แต่แค่ให้มีหมอสักคนคือหมอเวชปฏิบัติทั่วไปก็ได้ คอยรับฟังเขาพูดเรื่องความป่วยไข้อย่างน้อยเดือนละครั้ง และคอยปรามเวลาเขาจะขอตรวจพิเศษต่างๆที่ไม่จำเป็น คล้ายกับว่าพยายามใส่ใจในอาการป่วยของเขา อาการของคนไข้ก็จะทรงตัวไม่ป่วยด้วยโรคอื่นๆเพิ่ม

สิ่ง สำคัญที่ญาติๆผู้ป่วยควรทำความเข้าใจคือ ต้องพยายามเปลี่ยนทัศนคติ จากความรู้สึกรำคาญมาเป็นสงสารแทน เปลี่ยนจากโทสะมาเป็นเมตตา ต้องคิดอยู่ตลอดว่าเขาป่วย เขาต้องการเรา

ดูแลผู้ป่วยโรคคิดไปเองอย่างไรดี

ออกกำลังกาย เพื่อให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่าและสดชื่น เช่น รำกระบอง เต้นแอโรบิค เป็นต้น

ปลูกต้นไม้ การได้เห็นสีเขียวของต้นไม้จะช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย และอารมณ์ดีขึ้น

อ่าน หนังสือ เช่น หนังสือธรรมะ หนังสือตลก นิยายที่เนื้อหาไม่หนักเกินไปนัก ซึ่งนอกจากจะช่วยให้ได้ความเพลิดเพลินแล้วยังได้ความรู้เพิ่มเติมอีกมากมาย

หา โอกาสไปเที่ยว การได้ไปเปลี่ยนบรรยากาศในสถานที่ใหม่ ๆ สามารถลดความวิตกกังวลที่จากเรื่องต่างๆในชีวิตประจำวันที่ตกตะกอนอยู่ในใจ ได้ เช่น ไปทะเล ภูเขา น้ำตก เป็นต้น

ทำ กิจกรรมร่วมกับครอบครัว การพูดคุยปรึกษาหารือ ทานอาหารร่วมกัน ก็สามารถช่วยให้ความตึงเครียด วิตกกังวล และโรคซึมเศร้าที่เป็นอยู่ทุเลาลงได้

" โรคจิตเภทส่วนใหญ่สามารถป้องกันได้โดยการทำความเข้าใจกับตนเอง คือ เราต้องมีความหยั่งรู้ในอารมณ์ของตัวเอง เช่น รู้ว่าเวลานี้ตัวเองวิตกกังวลไม่สบายใจ ก็บอกว่าตัวเองวิตกกังวล ไม่โกหกตัวเอง ยิ่งถ้าเรามีความหยั่งรู้ในตัวเอง เราก็จะมีโอกาสเสี่ยงต่อการเป็นโรคทางจิตเวชน้อยลง"




ขอบคุณข้อมูลจาก
นิตยสารชีวจิต

  ซับไทยแปลได้สละสลวยจังเลยเนอะ  ใช้คำดีจัง

' บาปไม่สามารถให้อภัยได้หรอก  ไม่ว่าจะยังไงเราก็เปลี่ยนแปลงธรรมชาติไม่ได้'

ไม่ว่าจะเป็นใครก็คงอยากรู้สึกดีๆ และอยากให้คนอื่น
รู้สึกดีๆกับตนเอง ความรู้สึกแบบนี้จะทำให้เรามีพลัง
ในชีวิต และมีความสุขที่จะทำสิ่งต่างๆ

ลองมาดูวิธีสร้างความรู้สึกดีๆให้เกิดขึ้นกับตัวเอง
และสร้างให้เกิดในความรู้สึกผู้อื่นกันดีกว่า

5 วิธี สร้างความรู้สึกดีๆ ให้แก่ตัวเอง

1.สำรวจตัวเอง

หาข้อดีในตัวคุณเอง ตั้งแต่รูปลักษณ์ภายนอก
รวมถึงอุปนิสัยข้างใน นำข้อดีเหล่านี้เป็นต้นทุน
ในการสร้างชีวิตทุกๆด้านให้ดีขึ้น ส่วนข้อด้อยของเรา
ก็ค่อยๆแก้ไขกันไป เพื่อจะได้ไม่เป็นอุปสรรคขัดขวาง
ความสุขและความก้าวหน้าในชีวิต


2.ให้กำลังใจตัวเอง

คนขาดกำลังใจจะไม่มีแรงสู้และย่อท้อง่าย
พึงระลึกว่า ใครๆก็ต้องเจออุปสรรค
ปัญหามีทั้งหนักและเบา หากเราเผชิญหน้า
และผ่านพ้นไปได้ จะทำให้เรามีกำลังใจในชีวิตเพิ่มขึ้น

3.มั่นใจในตัวเอง

หากไม่มีความมั่นใจ ชีวิต คงหมดโอกาสที่จะ
ก้าวไปข้างหน้า เสริมความมั่นใจของเรา
ด้วยการหาความรู้ และเพิ่มเติมความชำนาญ
คิดไว้ว่าเรื่องดีๆ ถ้าลงมือทำเต็มที่แล้ว
ย่อมไม่มีอะไรเสียหาย

4.มีความหวัง

ความหวังทำให้ใจเราสว่างไสว
คิดอยากทำอะไรก็ทำให้เรารู้สึกดีๆได้

5.รักความท้าทาย

ความท้าทายทำให้คนเราตื่นตัว เมื่อได้ลองทำ
นู่นนี่ใหม่ๆ ก็ยิ่งช่วยเพิ่มประสบการณ์เรา
กลายเป็นนักสู้ นักเรียนรู้ และเป็นผู้ชนะ
โดยเฉพาะเรื่องของอุปสรรคและความจำเจ

5 วิธี ทำให้คนอื่นรู้สึกดีกับตัวเรา

1.มีมิตรจิตมิตรใจ นึกถึงความรู้สึกของกันและกัน ระมัดระวังคำพูด
และการกระทำ จะทำให้เรารู้สึกสนิทใจ
ในการคบหากัน หากคบใคร อย่าลืมให้ความจริงใจ
กับเขา และนึกถึงเขาให้มากๆ

2.สุภาพอ่อนน้อม

ท่าทางที่สุภาพ สื่อถึงความเคารพที่เรามีให้กัน
ความสุภาพทำให้คนอื่นเคารพ ส่วนความอ่อนน้อม
จะทำให้คนอื่นรัก และสองสิ่งนี้จะเพิ่ม
ความรู้สึกดีๆที่เรามีให้แก่กัน

3.เสมอเสมอต้นเสมอปลาย

อย่าทำให้ใครรู้สึกดีๆกับเราเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราว
แต่ต้องรู้สึกดีเสมอตลอดไป ห่างกันไป
กลับมาเจอกันใหม่ความน่ารักก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม

4.ใจกว้าง

ใจกว้างในที่นี้หมายถึงการเปิดรับคนทั่วไป
ทุกเพศ วัย การศึกษา ชนชั้น ว่าเราทุกคน
ต่างก็เท่าเทียมกัน รวมถึงยอมรับ เคารพ และเรียรู้
ที่จะอยู่ด้วยกันบนความเข้าใจและให้เกียรติ
รับฟ้งความเห็นแตกต่าง ให้อภัยในความผิดพลาด
และให้โอกาสในการแก้ไข

5.สื่อสารดีมีประสิทธิภาพ

เริ่มตั้งแต่การพบครั้งแรก ควรระมัดระวังคำพูด สีหน้า
ท่าที และต้องรู้จักสื่อสารสุภาพ ชัดเจน ไม่ห้วน
กวนประสาท โป้ปด รวมถึงคนที่พูดน้อย
หรือไม่พูดเลย จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าเข้าใจยาก

ฟังดูไม่ยากเลยใช่มั๊ยคะ ถ้าเพียงแต่เราได้ลงมือทำ
เริ่มกันเลยดีมั๊ย เพื่อคนรอบข้างและเพื่อตัวคุณเอง

ขอขอบคุณที่มา
ที่มา : นิตยสาร First ฉบับที่ 32 เดือนมีนาคม 2552
อ้างอิงใน “www.penbunemag.com