สวัสดีวันแห่งความรักของฝาหรั่งครับคุณแม่


  คุณแม่ยังดูมีพลังเหมือนเดิมนะครับ รักษาสุขภาพนะครับ
ธรรมะอวยพรความดีคุ้มครองครับผม

สมัยอยู่ ม.ปลาย เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง
เคยถามหนูบัวฯ เล่น ๆ ประมาณว่า ถ้าไอ้หนุ่มที่หนูบัวแอบชอบ
( อาทิเช่น พระเอกหนังสุดหล่อ ขวัญใจของเธอ )มาชวนไปนอนด้วย
หนูบัว จะยอม โอเคนะคะ ก๊ะ มันไหม?


หนูบัวฯยิ้ม ๆ แล้วตอบไปว่า
" ถ้าพอใจผู้ชายคนไหน
หนูบัวฯ ก็ชวนมันนอนด้วย ได้ทั้งนั้น
(โดยไม่คิดจะตั้งเงื่อนไขผูกมัด อะไรกับมันด้วย )
แต่บังเอิญ เธอรู้สึกว่ายังไม่มีผู้ชายคนไหนที่เห็นแล้ว
ทำให้เธอ พอใจ จนรู้สึกอยากจะนอนกับมัน ว่ะ "


เพื่อนฟังคำพูดของหนูบัวฯ แล้วตีหน้าทะแม้ง ๆ
ตั้งแต่นั้น มันก็เลิกถามเรื่องพรรณนี้กับเธออีกเลย
หนูปูเป้ รูมเมทรุ่นน้อง สมัยอยู่มหาลัย เคยนั่งถกกับหนูบัวฯ
เกี่ยวกับประเด็น เรื่อง การรักนวลสงวนตัว ของหญิงสาว
หนูบัวฯ ก็ตอบน้องมันไป  แบบเดียวกับที่เคยตอบเพื่อนนั่นแหล่ะ
แต่หนูปูเป้ ไม่ยักกับทำท่าแปลก ๆ
เธอมีสีหน้าครุ่นคิด และ ยังคงนั่งคุยเรื่องนี้กับหนูบัวฯ ต่อ


พอครึ้ม ๆ นึกเอ็นดูอีหนูมัน
หนูบัวฯก็เลย เลคเชอร์เรื่อง
เยื่อบาง ๆ กลางหว่างขาของผู้หญิง ให้ฟัง
พร้อมกับเตือนมันว่า
กรอบจำกัดของผู้หญิง
ไม่ใช่อยู่ที่เยื่อเหล่านั้นหรอกนะ ปูเป้
แต่ อยู่ที่การมีมดลูก ต่างหาก



ผู้หญิงมักใช้ เซ็กส์ เพื่อแลกกับความรัก
แต่ผู้ชายมักจะใช้ ความรัก แลกกับเซ็กส์
และไม่ว่า จะเป็นแบบไหน มันก็คือการแลกเปลี่ยน...
เกิดการตีค่า เกิดการสมมุติ และ เกิดการยึดติด ขึ้นมา
จนบางครั้ง ก็เกิดความสับสนระหว่างคำ สองคำ
... ความรัก กับ ความใคร่...

ดังนั้นเวลามีความรัก จงระวังให้มาก
เพราะเจ้าความรักมันมีเล่ห์กลสารพัด
ที่จะงัดมาใช้เพื่อล่อลวงทำให้คนตาบอด


ถ้าริจะมีความรัก เวลานึกอยากจะทำอะไรต้องอย่าประมาท
การมีเซ็กส์กับผู้ชาย ก่อนเวลาอันควร มันอันตรายมาก
แม้การรู้จักวิธีป้องกันตัวเองไม่ให้ท้อง มันจะทำให้ทุกอย่างดูค่อนข้างปลอดภัย
แต่การยอมนอนเตียงเดียวกับผู้ชายสักคน
มันก็เหมือนการยินยอมให้ผู้ชายคนนั้น มามีอิทธิพล เหนือชีวิตเรา
ถ้าไม่อยากสูญเสีย อิสรภาพของชีวิตที่สดใส จงอย่าคิดสั้นทำอะไรมักง่ายเด็ดขาด


ผู้ชายเป็นสัตว์โลกที่ไม่เคยเชื่อง
อย่าประมาทไปเล่นกับไฟ 
เมื่อไรที่มันได้ครอบครอง
แล้วเกิดความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
เรานั่นแหล่ะที่จะเดือดร้อน

เพราะถ้ามีรู้สึกว่า เข้ากันไม่ได้
เราไม่มีสิทธิ (ไม่แต่จะคิด )
ที่จะเขี่ยมันออกจากชีวิต
(นอกเสียจาก ว่า มันจะเบื่อ และ เขี่ยเราทิ้งเอง)
หนูบัวฯ ยกตัวอย่างให้ ปูเป้ฟัง
ถึง  เรื่อง พาดหัวข่าวตามหน้าหนังสือพิมพิ์
ประเภท ไอ้หนุมรักคุดเอาน้ำกรดสาดหน้าอีสาวคนรัก แล้วยิงตัวตาย

ซึ่งก็ไม่รู้ว่า ปูเป้ มันจะคิดยังไงกับสิ่งที่เธอ พูด
เพราะ เห็นมันนั่งฟังตาแป๋ว แล้วทำท่าขยาดอย่างไรพิกล
สุดท้ายมันก็บ่นพึม " เจ๊ พูดซะ เค้าไม่อยากมีแฟนเลย "


ครั้งหนึ่งเจ้าพี่ชายนอกไส้ เคยสอนหนูบัวฯ ประมาณว่า


"จะผู้หญิง  หรือ ผู้ชาย ก็มี  ความต้องการ  เหมือน ๆ กัน
เพียงแต่ ความต้องการของผู้หญิง
มักจะถูกขัดขวางไว้โดยศีลธรรม


ปรัชญาฟันแล้วทิ้ง นั้น ผู้ชายที่ไหน ก็ทำได้ ง่ายจะตาย
แต่สิ่งที่ยากกว่านั้น...คือการไม่ทำต่างหาก
เพราะสัญชาตญาณของสัตว์ มันย่อมชอบสมสู่อยู่แล้ว
และการสมสู่ไม่เลือกนี่เอง
ที่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้สังคมวุ่นวาย"


ฟังแล้ว บางครั้ง หนูบัวฯก็ขอบคุณกรรมเก่าแต่ปางก่อนนะ
ที่โน้มนำให้เธอมี โครโมโซมคู่ที่ 23 เป็น XX
เพราะหาก เป็น XY  คนที่นิยม ลัทธิ เสพสุข
และ มี ราคจริต เป็นเจ้าเรือน อย่างเธอคงเป็นเอดส์ตาย แน่ ๆ
นี่ไม่ได้พูดเล่นนะ บางครั้งขนบธรรมเนียม
จารีตประเพณีอันหยุมหยิมทั้งหลายแหล่ ที่จำกัดสิทธิของผู้หญิง
มันก็ช่วยเป็นเกราะป้องกันคุ้มครองหนูบัวฯ
ไม่ให้หลงระเริงกับกิเลสตัณหาได้มากขึ้นนะ


บางครั้ง น้องชายของหนูบัว ฯ เคยเลคเชอร์สอนเธอว่า

" จำไว้นะ ไอ้บัวฯ
ผู้หญิงน่ะมันก็แค่เล่นตัวนิด ๆ หน่อย ๆ
ตอนเริ่มจีบเท่านั้นแหล่ะ
แรก ๆ ก็ยอมทนตามใจนังพวกนี้มันไปก่อน
พอตกเป็นของเรา เมื่อไร
ขี้คร้านจะเดินตามเรา ต้อย ๆ
เรียกเรา คุณคะ คุณขาาาาาาาาาาา "


ต้อง ขอบคุณน้องมันนะ ที่ให้ข้อคิดสะกิดใจ
ทำให้  หนูบัวฯ ฟังแล้ว หวาดกลัว
ไม่อยากสติแตก ต้องตกเป็น
ผู้หญิงที่เดินตามใครต้อย ๆ
แล้วพูดว่า คุณคะ คุณขาาาาาาาาาาา


เฮ้อ ประสบการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต
และการได้ฟัง พี่ชายนอกไส้ และ น้องชายในไส้มันเลคเชอร์ ครั้งนั้น
มีผลกับ มุมมองความคิด ในเรื่องโลกีย์
( โดยเฉพาะในส่วนของ กาเม ) ของหนูบัวฯ อย่างมาก เลยนะ


ด้วยเหตุนี้ เลยทำให้ เธอ สามารถ รักษาศีลข้อ 3 นี้
ได้ค่อนข้างง่ายมาก (ถ้าพูดถึงในส่วน เฉพาะ กายกรรม )
อย่างน้อยเมื่อมีอารมณ์เกิดขึ้น 
ก็ไม่เคยคิดฉุดคร่า ผู้ชายคนไหน ไปข่มขืนสักทีนะ แหะ ๆ

" พรหมจารีย์ไม่เอา  เอาพรมเช็ดเท้า ! "

อืม.... เคยอ่านเจอข้อความนี้
ในหนังสือ มติชน ( สมัยอยู่ ม.ต้น )น่ะ
มันเป็น ความคิดเห็นหนึ่งที่ผู้อ่านส่งมา
เมื่อ บก. จุดประเด็นถกกันเรื่อง การรักนวลสงวนตัว
และ เยื่อพรหมจารีย์ของหญิงสาว
ซึ่งก็มีคนสำแดงความคิดเห็น ถกเถียงกันหลากหลายเลยทีเดียว

อ่านไป ก็ให้นึกสงสัยว่า ...ทำไม ผู้คนต้อง ยึดติด
แล้วเถียงกันจน หน้าดำคร่ำเครียด
กับ เยื่อบาง ๆ กลางหว่างขาของผู้หญิงด้วยนะ
เจ้าสิ่งนี้ มันต่างจาก ไส้ติ่ง ตรงไหน กันหนอ
ไม่เห็นมันจะมีประโยชน์อันใดกับร่างกายคน
เหมือนอวัยวะอื่น ๆ เช่น ตับ ไต หัวใจ ปอด เลย

ซึ่งพอ มาเจอ คำพูด " พรหมจารีย์ไม่เอา  เอาพรมเช็ดเท้า " เข้าให้
อ่านแล้วก็ขำก้าก แทบตกเก้าอี้เลยมั้ง
อืม....ประโยคสั้น ๆ สองประโยคนี่
มันบอกอะไรให้ รับรู้หลายอย่างนะ
ที่สำคัญ คำพูดนี้ มันมีส่วนช่วยหล่อหลอมความคิดและมุมมองในชีวิต
เกี่ยวกับ ศีล ข้อ 3 มาจนถึงทุกวันนี้


และ เมื่อได้เข้าเรียนในมหาลัย  ได้มีโอกาส อ่าน
บทความวิเคราะห์ เรื่อง พรหมจารีย์
ใน ฐานเศรษฐกิจสัปดาห์วิจารณ์ ฉบับหนึ่ง
จึงได้รู้ว่า  ในบางสังคม ถ้า เจ้าเยื่อบาง ๆ นี่ถูกทำลาย
เจ้าของก็กลุ้มใจจนแทบจะผูกคอตายเลยมั้ง


อ่านแล้ว ก็เกิดอาการกลัวขึ้นมาจับใจ
ถามตัวเองว่า ถ้าผังผืดพรหมจรรย์ ของตัวเองชำรุด
มันจะฉุดให้เยื่อหุ้มสมอง ของตรูอักเสบ
แบบผู้หญิงที่น่าสงสารนั่นไหมหนอ


และจากการอ่านครั้งนั้น ก็ทำให้ได้รู้อีกด้วยว่า
บางสังคม เจ้าเยื่อบาง ๆ อย่างเดียวกันนี้
กลับเป็นบาป เป็นสิ่งไร้ค่าที่ต้องถูกกำจัด
สมัยหนึ่งหญิงอินเดีย จะต้องทำลายเจ้าเยื่อบางๆ นี่ ให้ลูกสาว ตั้งแต่ยังเด็ก
มิฉะนั้น จะไม่มีผู้ชายคนไหนยอมแต่งงานกับลูกสาวของเธอ
แถมในบางพื้นที่ หญิงสาวทุกคนจะต้องเข้าพิธีทำลายเจ้าเยื่อบาง ๆ นั่น
โดยให้ ชนชั้นกษัตริย์ มาประกอบพิธีให้
สุดท้าย เมื่อมีผู้หญิงที่เข้าพิธีมีมาก ๆ
กษัตริย์ ทำไม่ไหว จึงมีการสร้างศิวลึงค์
มาช่วยในพิธีทำลายเยื่อพรหมจารีย์แทนกษัตริย์

อ่านข้อเท็จจริงเหล่านี้ แล้ว ก็ยิ่งแปลกใจ
และ เห็น ความ ไม่เที่ยง ของค่านิยมในสังคม หนักเข้าไปใหญ่
วัฒนธรรมทั้งหลายในโลกให้ความสำคัญและ ตีค่า
ไอ้เจ้า เยื่อบาง ๆ กลางหว่างขาของผู้หญิง ไม่เหมือนกันเลย...


อนึ่ง และ เนื่องจากวันนี้เห็นว่า 
เทศกาลเสียตัว...เอ๊ย...เทศกาลวาเลนไทน์ .
มัน ก็กำลังคืบคลาน ใกล้จะมาถึงแล้ว อ่ะค่ะ
เลย ขอ อนุยาด ทำดูเร็กซ์โพล...เอ๊ย...ทำประชาพิจารณ์
เพื่อ สำรวจความคิดเห็นกันหน่อย 
ว่า ส่วนใหญ่ ทั่นผู้อ่านทั้งหลาย

ให้ความสำคัญ กับ สิ่งไหน มากกว่ากัน ระหว่าง...

พรหมจารีย์  ก๊ะ พรมเช็ดเท้า !

ผังผืดพรหมจรรย์ นั้นมันหายากส์
ต้อง ลำบากแทบตาย กว่าจะได้ ไอ้เจ้าสิ่งนี้ มาไว้ในครอบครอง
ส่วน พรมเช็ดเท้านั้น มันควักกระเป๋าจ่ายเงิน ซื้อเมื่อไร ก็ได้ อ่ะ

อีกอย่าง อิฉันชอบคำกล่าว ของใครคนหนึ่ง
ที่เคยไว้ พูดไว้น่ะ  เขาบอกว่า...

การที่ผู้หญิงสักคน สามารถรักษาไอ้เจ้าเยื่อบาง ๆ กลางหว่างขา เอาไว้
ให้รอดปากเหยี่ยวปากกา มาได้จนตลอดรอดฝั่ง
จนกระทั่งถึงวันที่ได้เป็นเจ้าสาวเนี่ย
แสดงว่า อย่างน้อย ผู้หญิงคนนั้น
ก็ต้องมี ใบการันตีคุณภาพ ( ในระดับหนึ่ง)

ว่า She ฉลาด และ ปฏิภาณไหวพริบมากพอ
จึงสามารถรักษาตัวให้รอดพ้นจากเสือสิงห์กะทิงแรด มาได้จวบจนถึงวันนี้
ที่สำคัญ คือ สามารถ มั่นใจ ได้  ว่า
ผู้หญิงคนนี้จะมี ยีนแห่งความยับยั้งชั่งใจ
และ มีความเข้มแข็งในดวงจิตเพียงพอ
ที่จะไม่หน้ามืดไหลไปตามกิเลสตัณหาและกามราคะ อ่ะ


ฉะนั้น ถ้าเลือก ผู้หญิงงี้ มาเป็นแม่ของลูก
อย่างน้อย ก็จะได้ สบายใจได้ระดับหนึ่ง
ว่า ลูกสาวที่เกิดมา จะไม่กลายเป็น ผู้หญิงที่อ่อนต่อโลก
และ อ่อนไหวไปตามกระแสแห่งกามอารมณ์ ( ภาษาชาวบ้านเรียก ใจง่าย )
จนถูกบรรดาไอ้กระรอกทั้งหลาย มันหลอกเจาะไข่แดง ฟันแล้วทิ้ง อ่ะค่ะ


อ้อ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อิฉันก็ไม่ได้ หมายความว่า
ผู้หญิงที่ ไร้ซึ่ง ผังผืดพรหมจรรย์ จะเป็น อิสาวใจง่ายทุกคนน้าา
ถ้าเป็น ผู้หญิงดี ๆ ที่โชคร้าย ที่ถูกไอ้ชายหื่นหมื่นกามมันข่มเหงกระทำชำเรา
( แบบ อิเจ้เซียวเหล่งนึ่ง หวานใจ ไอ้ตี๋ก้วยยี้ ในเรื่องมังกรหยก )
อันนี้ อิฉันก็พร้อม จะซูฮก รีบปูพรมแดง
ขอเชิญมาเป็น แม่ของลูก เหมือนกัน นะ
ต่อให้ เอา อินู๋ซิ๋ง ๆ  แบบ แม่นางก้วยเซียง สัก ร้อยคนมาแลก
ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจจาก น้อง เล้งยี้ เด็ดขาดดดดดดดดดด

อิฉันมักจะมอง สิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัว
 จาก ประโยชน์ใช้สอย อ่ะค่ะ
ไม่ว่า จะเป็น คน สัตว์ สิ่งของ ผู้ชาย
หรือ แม้กระทั่ง ผังผืดพรหมจรรย์ เอิ๊กๆ


ซึ่ง เท่าที่ เปรียบเทียบดู ประโยชน์ ใช้สอยแล้ว
พรมเช็ดเท้า ย่อมมีประโยช์โภชผล ก๊ะ อิฉัน มากกว่า ผังผืดพรมจจรย์ อ่ะ
( เพราะว่า มันเอาไว้ ทำความสะอาด ซ่งติง ได้ไงคร้าาา อิอิ  )
ส่วน ไอ้เจ้า ผังผืดพรหมจรรย์ เนี่ย
มันเอาไปใช้สอยหาประโยชน์ อะรัยไม่ค่อยจะได้ เล๊ยย พับเผื่อย
นอกจากเอาไว้เป็นเครื่องรางของขลัง  ของชาวบ้านชาวช่อง
เวลาที่ พวกมันต้องการผู้หญิงสักคน มา ปักตะไคร้ไล่ฝน
หรือ หาคนไปเป็นแรงงานเถื่อน ช่วยกวนข้าวทิพย์ อ่ะค่ะ


ฉะนั้น ในสายตาของอิฉันแล้ว
พรมเช็ดเท้าย่อมมี คุณค่า
และสามารถเอาไปใช้สอยหาประโยชน์
ได้มากกว่า ไอ้เจ้าผังผืด พรหมจรรย์ อ่ะ
จึงขอเลือกที่จะเป็น เจ้าข้าวเจ้าของ
เลือกที่จะครอบครอง พรมเช็ดเท้า ดีกว่าคร้าาา


ส่วน ผังผืดพรหมจรรย์ นั้นน่ะ 
ถึงจะไม่มีมัน  อิฉันก็มั่นใจว่า
ตัวเองสามารถสร้างคุณค่า ให้ตัวเอง ได้
โดยไม่จำเป็น ต้อง กระเตง ไอ้เยื่อบาง ๆ พวกนี้
เอาไว้ ที่กลางหว่างขา ให้เกะกะ  อ่ะเจ้าค่ะ


อืม...แต่ จะว่าไป ถึงแม้  ไอ้เจ้าผังผืดพรหมจรรย์ เนี่ย
มันจะ มีคุณค่า สู้ พรมเช็ดเท้า ไม่ได้ ในสายตาของอิฉัน
แต่ มันก็ไม่ถึงกับ ไร้ประโยชน์ ซะทีเดียวหรอกนะจ๊ะ
เพราะ อย่างน้อยมันก็ทำให้ เราได้มีการละเล่นที่สนุก ๆ ทำ อ่ะค่ะ

อาทิเช่น ครึ้ม ๆ เราก็ งัดเอาผังผืดพรหมจรรย์ ออกไปอ่อย
ให้ ไอ้พวกไอ้เข้ไอ้โขง ทั้งหลาย มันน้ำลายหกเล่น ๆ
โดยที่ไม่ต้องรู้สึกสะทกสะท้าน เวลาโดน พวกมันก่นด่า
ครหาว่า เราเป็น อินังผู้หญิงหน้าโง่  ที่ ใจง่าย แรดได้ทุกสถานการณ์ ว่ะ 
เนี่ย เคยเจอมากะตัวเองแระ ขนาด โดนมันโพสด่า ประมาณ ว่า

บัวเหล่าที่ 5 อย่างอิฉันนั้น
มัน เป็น  อิพวกดอก(บัว)ทอง(คำ)

อิฉันยัง นั่งอ่านไป ขำไป
แล้วหัวเราะจนแทบตกเก้าอี้ เล๊ยยยยยย เอิ๊ก ๆ

เฮ้ออ จะว่า ไป ไอ้เจ้าผังผืดพรหมจรรย์ เนี่ย
มันก็ยังจะพอที่เอาไปใช้สอยประโยชน์ ได้บ้าง
ก็ตรงที่ ได้อาศัยมันไว้ เป็น ไม้กันหมา แบบนี้แหล่ะ 5555

เรียน คุณ หม่ามี๊แก้ว เว็บพันทิปขอขอบคุณ
ที่ท่านได้กรุณาเลือกใช้บริการของเรา
และต้องขออภัยที่ไม่สามารถให้บริการกับท่านต่อไปได้
เนื่องจากท่านไม่สามารถปฏิบัติตามกติกา
และข้อตกลงการโพสต์กระทู้แสดงความคิดเห็น
โดยใช้คำหยาบคายก้าวร้าวที่ท่านได้เคยยืนยันรับทราบกับทางทีมงานไว้

ครั้งที่ 1 วันที่ 12/11/2012 กระทู้ 12909430#10

ครั้งที่ 2 วันที่ 04/01/2013 กระทู้12954538#2

ครั้งที่ 3 วันที่ 07/01/2013 กระทู้30024374

" เพื่อน ๆ เชื่อหรือไม่เจ้าคะ ว่า สมณะโคดม นั้นหนา คือ " ตัวเงินตัวทอง" กลับชาติมาเกิด ? รบกวน เพื่อน ๆ ในห้อง ต่าง ๆ ของพันติ๊ป ได้โปรดร่วมด้วยช่วยคิด และ ช่วยมาสุมหัว Brainstorming เพื่อเป็น วิทยาทาน ด้วยเถิดเจ้าค่ะ " ขอบคุณค่ะ

ติดแท็ก
สัตว์เลื้อยคลาน   ชีวประวัตบุคคลสำคัญ  ศาสนาพุทธ  เรื่องลึกลับ  ปัญหาสังคม

คุณ ก. ว่า....

จขกท. ต้องการจะสื่อถึงอะไรครับ

ป้าบัวป่องว่า...

สื่อ ถึงอันนี้มั้ง อิอิ

คุณ ข. ว่า...
บาป

.
ป้าบัวป่อง ว่า...

ตามหลักไวยกรณ์ ภาษาปะกิต บาป เป็น verb
แล้ว ใคร ล่ะหว่า ? ที่ขันอาสา จะมาเป็น Subject
อิทัปปัจจยตา สิ่งนู้นมี สิ่งนี้จึงมี อิอิ ?

.
คุณ miryone ว่า....

ผมไม่รู้ครับป้าบัวป่อง เพราะผมไม่ได้มี จุตูปปาตญาณ
ป้าพอจะสอนผมได้ไหมล่ะ ?

ป้าบัวป่องว่า..

ป้า ถนัด แต่การสอนวิชาการปรุงมาม่า ก๊ะ การทำยาเบื่ออ่ะ
สนใจใจจะมาขึ้นครู ให้สอนหั้ยไหมล่ะไอ้นู๋  ? หุหุ



อ่ะ ป้าบัวเกรียน แวะเอา มาม่า มาฝากกกกก  นะจ๊ะ หุหุ

นี่ ๆ เหล่าพุทธมามกะจ๋าาาาาา ถ้าตำนานเรื่อง พุทธอวตาร มันเป็นเรื่องจริง
จะทำยังไงดีเอ่ย ?{แตกประเด็นจาก Y12785076}

http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/10/Y12789559/Y12789559.html#47



รบกวน ท่านผู้ใจดี ในห้องหว้ากอ ช่วยออกแบบการทดลอง
เพื่อพิสูจน์ ความจริงเรื่องนี้ ให้ทีค่ะ ^ - ^ [ย้ายจาก : วิทยาศาสตร์]

http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2012/10/X12803455/X12803455.html

ปอลิง

เฮ้ยยย นี่ ๆ สำนวนป้า ซาดิสม์ สูสี ก๊ะ ป้าเซร่า อ๊ะปล่าววว อิอิ [:อมยิ้ม16:]

.
เฮีย Up_To_You ว่า...

เล่นอะไรคึกคะนอง แบบนี้
ต้องมีปมอะไรในใจแน่ๆ
ถึงเขียนออกมาไม่สร้างสรรน์
ในอนาคตต่อไปก็คงจะได้รับผลกรรมตามทัน
ในแบบที่เจ้าตัวได้ทำไว้ ณ ตอนนี้
โดยต้องไปอยู่กับสัตว์ที่ จขกท.พูดถึง

.
ป้าบัวป่องว่า

ขอบคุณทุกคห.เจ้าค่ะ
โดยเฉพาะ เฮีย Up_To_You   
ตามสบายเลยจ้ะ จะมองอิฉันเป็นยังไงหรืออะไรก็ไม่แปลก
ก็คนมันไม่มี Possitive  thinking นี่ 555

อ่านคห.ของเฮียแล้วก็ขำดี ^^
เอาเป็นว่าก็ขอให้มีความสุขกับความเชื่อ
และความศรัทธาของตนเองนะ
ไม่ว่าจะมีหนึ่งศาสนา มีหลายศาสนา หรือไม่มีศาสนาก็ตาม
ขอให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ไม่เบียดเบียนกัน
ทางกาย ทางวาจา เป็นใช้ได้ เจ้าค่ะ
อุ๊ยต๊ายยยย ธรรมมะติดคอ อะแค๊ก...อ่ะแค้ก....
55555555555555+


หมายเหตุ
ก๊อปสำนวนนี้ มาจาก เม๊นต์ ใน ลิ้งค์นี้ นะเจ้าคะ

http://pantip.com/topic/30013372/comment48

แบ่บว่า เคยอ่านแร้ว ซาบซึ้ง...
จนน้ำตาไหลพรากกก อ่ะซิก...อ่ะซิก..






โอ๊ะโอ๋... ดูดูให้ดี มีอะรัยหั้ยดู



* กระทู้นี้สามารถใช้งานได้เฉพาะผู้ที่มี Link นี้เท่านั้นค่ะ





เอ้าาาา ใครเผลอ พลัดหลงเข้ามา ในกาทู้นี้
ได้โปรด ยืนไว้อาลัย 1 นาที หั้ยกับ กาลามสูตรที่ดับสูญ
และ บุรุษผู้เกิดก่อนกาล อย่างทั่น กาลิเลโอ ด้วยจร้าาา