ตอบ

ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
ถ้าเราโกรธใคร ธรรมะจะเป็นหนทางผ่อนคลายความโกรธนั้นลงได้ใช่ไหม ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม ):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ความดีนำทาง:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กันยายน 18, 2013, 12:48:55 am »





ในสมัยศตวรรษที่ ๑๒
แห่ง...นิกายโวงอนทอนที่กล่าวไว้ว่า

"วิธีการทุกชนิด...อันมุ่งสู่...การตรัสรู้
มีบ่อเกิดมาจาก...ธรรมชาติแท้ในตัวเธอ

ธรรมชาติที่แท้ของสรรพสิ่ง...
อยู่ในจิตของเธอ

ทั้งจิต และ วัตถุ
ต่างเป็นหนึ่งเดียว
หาใช่สิ่งสองสิ่งแยกต่างหากออกจากกันไม่

ทั้งเงื่อนไขข้อกำหนด
ความเป็นทาส ความผิดพลาดเหล่านี้
หาได้มีอยู่จริงไม่
ถูก ผิด บุญ บาป เหล่านี้
เป็นเพียง...มายาภาพ
รวมทั้ง...กฎแห่งเหตุผล

เธอ...อย่ากระทำกิจไป
โดยพื้นฐานอยู่บน...ความนึกคิด...ที่แบ่งแยก

มิฉะนั้นแล้ว...
กิจของเธอจะไม่ถึงอิสระภาพอันเต็มพร้อม
ผู้ปลดปล่อยแล้ว...ย่อมมองเห็น...สิ่งทั้งหมด

แต่...ไม่มีสิ่งใดเลยที่ถูกท่านมองเห็น
ท่านยอมรับถึง...ความเป็นไปของสรรพสิ่ง

แต่...มิได้จำกัดอยู่ด้วยความนึกคิด
เกี่ยวแก่สิ่งนั้น ๆ

ทั้งนี้ด้วยเหตุผลอันใดเล่า
ด้วยว่า...ขณะท่านแลเห็นสรรพสิ่งนั้น
ท่านมองไปยัง...ธรรมชาติที่แท้

เมื่อท่านยอมรับถึง...
ความเป็นไปของสรรพสิ่ง
ท่าน...ได้ทะลวงผ่านไปถึง

ธ ร ร ม ช า ติ . . . แ ห่ ง
อิ ทั ป ปั จ จ ย ต า

แม้...เมื่ออยู่ในโลกท่านก็ได้รู้ซึ้ง
ถึงความลี้ลับของผลและการสำแดง
ออกของปรากฎการณ์

มีทางเดียว....
ที่จะถึงการตรัสรู้ได้

คือ...
จะต้องปลดปล่อยตัวเองให้หลุดพ้น
จากความผิดพลาด...อันเกิดขึ้นด้วย
ความนึกคิดต่าง ๆ เธอย่อมอยู่อย่างอิสระ
มีสันติและสุขสงบได้ภายในโลกแห่ง
การกระทำนี้

ใช้อุบายในการแสวงหาการตรัสรู้
ในโลกอันมีขอบเขตจำกัดนี้
โดยไม่ไปมัวคิดว่า...
โลก...มีขอบเขต หรือ ไม่มีขอบเขต
จำกัด หรือ ไม่จำกัด"

"กุญแจเซน"
- ติช นัท ฮันห์ -


>>> F/B ติช นัท ฮันห์