พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..ผู้ทรงบรรลุถึงซึ่งวัชรกายอันอมตะวิเศษยิ่ง
ถึงกระนั้น พระองค์ยังทรงมีฉากจริง ... แห่งการดับขันธปรินิพพาน
ร่างกายที่กอปร์สานด้วยเนื้อ เลือด และกระดูก ห่อหุ้มด้วยผิวหนัง
เปรียบประดุจดังฟองน้ำ จะต้องแตกดับสลายไป
นับแต่เกิดมา เด็กน้อยได้เห็นพ่อแม่ที่ค่อย ๆ แก่เฒ่าชราวัย
แต่ละวันจะเห็นท่านบ่ายหน้าไป สู่มรณสถาน
เจ้าจะกล่าวขานกับข้าได้ไฉนว่า "ข้าพเจ้ายังหนุ่มแน่นอยู่"
ข้าขอเตือนว่า ไม่มีหวังหรอกที่เจ้าจะหลบลี้ หนีจากความตาย
เมื่อเช้านี้เอง เหล่าชายหนุ่ม ... ผู้มีจิตใจ และอุดมการณ์อันสูงส่ง
ได้สนทนาหารือกันถึงเรื่องการสยบข้าศึก และการปกป้องมาตุภูมิ
แต่ ณ บัดนี้ เมื่อราตรีคืบคลานเข้ามา
หมู่นกสกุณา และเหล่าสุนัขต่างรุมกันจ่อจิก ... และกัดแทะซากศพของเขา
ใครเล่าจะเชื่อว่า พวกเขาเหล่านี้ ... ได้ม้วยมรณาลงแล้ว ณ ราตรีนี้เอง?
จงมองดู และถามไถ่ผู้คน ในพื้นถิ่นดินแดนของเจ้า
ถามใครก็ได้ ที่มีอายุยืนยาวกว่าร้อยปี
เจ้าคงจะโชคดีเหลือหลาย
หากจะพานพบใครคนนั้นสักคนหนึ่ง
เจ้าไม่เคยคิดคำนึงหรอกหรือว่า
ความตายของเจ้าเอง จะมาถึงเป็นแน่แท้?
หากเจ้าเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด และครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง
ถึงผู้คน และสิ่งทั้งหลายที่ปรากฏรอบตัวเจ้า
เจ้าก็จะพบว่า สรรพสิ่งทั้งหลาย
เคลื่อนไหวแปรเปลี่ยนตลอดเวลา
ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นหนา คือ ครูผู้สอนอนิจจัง
ข้าจำร่างกายนี้ได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยเยาว์วัย
รวมทั้งเมื่อมันค่อยเติบใหญ่เป็นชายหนุ่ม
มาบัดนี้ ทุกกลุ่มสายใยแขนขาแห่งกายนี้
ได้บิดเบี้ยวฉีกขาด
มันยังคงเป็นร่างกายของข้า
แต่ก็หาได้สร้างความภูมิใจ แม้ในสายตาของข้าเอง
